De pizzeria lijkt door de vele attributen meer op een antiekwinkeltje.
Het kruidige palet van geuren, waarin de doordringende lookgeur duidelijk de baas speelt, maakt ons duidelijk dat we wel degelijk in een restaurant zijn beland. Na een korte rondblik kiezen we een ronde tafel ergens aan het raam. Hier hebben we zicht op de lange gezellige winkelstraat van het prachtige vissersdorpje . Tegenover ons etaleert zich een uitbundige viswinkel met daarnaast een typisch Franse stokbrodenbakker.
Even later komt er een rondborstige dame, met daardoor veel te nadrukkelijke letters op de voorzijde van haar T-shirt, een poging doen om onze bestelling in gebrekkig Frans te decoderen. De jongens nemen gewoontetrouw een ovengerecht met te veel kaas. Mijn vrouw en ik kiezen allebei pizza zeevruchten: we zijn per slot van rekening aan de Franse kust. Onze dochter wijst resoluut de zalmlasagne aan. We kunnen het niet verbergen dat we van nature allemaal een nogal uitgesproken voorkeur hebben voor lekker eten.
De dame verdwijnt richting keuken, om enkele minuten later, met een trui over de letters, terug uit de keukendeur te komen. Tot onze verbazing gaat ze naar buiten, loopt de straat over en stapt de viswinkel binnen. Als ze terugkeert, verraadt het plastic tasje de aankoop van verse vis. We kijken elkaar aan en zien dat we dezelfde innerlijke gedachte delen : “zou dat zijn voor …. ? ” Ons vermoeden wordt bevestigd als even later hetzelfde ritueel zich herhaalt wanneer iemand aan een andere tafel een portie mosselen bestelt. Na de traditionele wachttijd worden onze gerechten opgediend en het mag gezegd : alles geurt, kleurt en smaakt voortreffelijk en proeft, zoals onze gezamenlijke gedachte al vermoedde, ook extreem vers.
Mijn kinderen plunderen intussen ook het broodmandje, waarna de moedigste aan de dienster nog wat extra brood vraagt. Deze spoedt zich naar de keuken om bijna onmiddellijk terug te keren. Blijkbaar is ze nu erg gehaast want ze loopt, dit keer zonder trui, gejaagd naar buiten. Als ik enkele minuten later door het raam kijk, zie ik juist de letters bij de stokbrodenbakker buiten komen.
